Dames, wat vinden jullie van...
Bro, how is you
Dude, niet zo doen toch
Er is iets zo satisfying wanneer ik naar de wc moet en er een non-binaire optie is.
Zowel bij de vrouwen- als mannenwc word ik raar aangekeken. Vroeger kon mij dit een onveilig gevoel geven, maar nu niet. Dit gevoel is nu overgegaan naar: "i'm just being me, minding my own business.".
De laatste tijden breng ik minder tijd door met mijn rainbow family en ik merk dat vaker op dat de taal anders is. Wanneer er bijvoorbeeld wordt gezegd "dames, wat vinden jullie van (...)", Op dat soort momenten voel ik mij ongemakkelijk. Niet alleen omdat ik mij niet alleen aangesproken voel als dame, maar ook omdat niemand mij ooit zo heeft genoemd. Het doet mij denken aan een ander leven waar ik ibu (mevrouw in het Javaans) werd genoemd. Een ander leven, een ander persoon, een andere versie van mij. Soms waren er ook momenten dat ik buiten de boot viel en niet eens de "status" van ibu had verdiend/om daarmee te worden aangesproken waardoor het voor mij ook duidelijk werd dat ik niet bij de rest hoorde.
Het is niet zozeer dat ik wil worden aangesproken als zij/hun, maar eerder dat ik mij niet altijd thuisvoel bij de labels dienmij worden opgelegd vanuit bepaalde situaties of overtuigingen.
Reactie plaatsen
Reacties