Het is tijd om mijn big BOI. shoes aan te doen en to woman the fuck up.
Soms zou het fijn zijn als ik mijn brein uit kon doen. De afgelopen weken is mijn brein nooit stil. Ik zit weer in mijn overlevingsmodus. Slaap en maaltijden eten zijn weer mijn dagelijkse struggles. Sinds afgelopen zondag heb ik een aantal herinneringen weer terug. Ik ben erachter gekomen dat Google memories niet altijd mijn beste vriend is. You know the remember this a year ago? (Alleen is het in dit geval een foto uit 2018). Het is dus gevuld met foto's van jou. Een oudere vrouw was er ook bij, je moeder neem ik aan? I dont know, y'all looked close from what I could tell. Ik weet nog dat een vriendin tegen mij zij dat ik close was met je moeder en regelmatig bij haar over de vloer kwam.
De afgelopen dagen lijkt het net alsof ik snippets heb van herinneringen, maar ik kan ze niet plaatsen. Zo droom ik soms bijvoorbeeld over wijnranken/bladeren/barb wire om een pols en hand. Ik moest en zou per se dat mascarpone toetje van Vapiano maken voor kerst en ik heb vage herinneringen over momenten in een auto waar ik luid aan het meezingen ben met kerstliedjes. Soms moet ik denken aan een kat, ringen en burgundy nagellak. Burgundy, niet donkerrood, niet wijnrood, maar burgundy. Ik herinner mij vaag een discussie over de namen van kleuren. Burgundy met een matte afwerking, mss 1 typexnagel of andere impulsieve kleur erbij en amandel(?)vormige nagels om precies te zijn. Hoe the hell ik erbij kom? I don't know. Hell, ik doe mijn eigen nagels niet eens.
Ik wilde dat ik een switch had om deze gedachten te dimmen of te pauzeren, zodat ik mij kan focussen op straks. Soms is het overweldigend, vooral wanneer ze in 1 klap achter elkaar komen. Het doet soms letterlijk pijn om verder te zoeken naar de rest van de herinnering. Het frustreert mij dat ik niet altijd de controle heb over mijn herinneringen. Vooral wanneer ik random door de dag heen gedachtes over matte burgundy amandelnagels in mijn hoofd rondspoken. Somehow heeft mijn brein besloten om voornamelijk daarop te focussen wanneer ik wakker ben. Wanneer mijn lijf/geest eindelijk toegeeft aan de vermoeidheid worden de details verder uitgewerkt in mijn dromen. Of nu ja dromen... Soms beginnen de dromen fijn, aangenaam zelfs, vaak wanneer ik mij veilig en geborgen voel duurt het niet lang totdat alles naar de klote gaat. Soms word ik wakker en wil ik direct datgene tekenen wat ik heb gezien in mijn dromen, zodat ik het niet vergeet. Net als hoe snel die gedachte komt, vergeet ik het vervolgens ook wanneer ik begin met tekenen. Het gevoel is er vaak wel, maar ik weet dan niet meer wat ik precies heb gedroomd.
But then again, we got shit to do. Het is nu niet de tijd to dick around. We gotta put on them big BOI. shoes and (pretend) to be the grownass adult. Het is inmiddels 6u in de ochtend en ik slaap nog niet. Over een paar uren zou ik eigenlijk moeten opstaan om mij voor te bereiden. To be fair tho, ik ben een paar keren voor een paar tellen in slaap gevallen. Ik besef dat wat ik doe niet slim is, cos de consequenties van mijn late night shifts zal invloed hebben op mijn energie van de dag, mn mood en schijtlevel. Ik kan je nu al vertellen dat alledrie belemmerende factoren zijn voor mijn rol als een autonome volwassene. Cos alledrie hebben invloed op mijn vermogen om beslissingen te nemen en mijn houding tegenover mijn medemens. So that's why I'm telling myself to cut the crap and woman the fuck up. It's either that or fake it till you make it. Pretend play the hell out of them
Reactie plaatsen
Reacties