Marissa vs Bio

De afgelopen tijd heb ik een aantal onafgemaakte teksten opgespaard.

Op de een of andere manier maak ik ze niet af. Vooral wanneer het happy thoughts zijn. Vandaag is een slechte dag. De stem op de achtergrond is luider geworden. De laatste tijd ben ik steeds meer mezelf aan het afvragen waarom ik nog leef. Wat is het nut? De goede dingen worden overschaduwd door mijn donkere gedachten. Sommige dagen kan ik het niet negeren. Vandaag is zo een dag. De drang om mezelf wat aan te doen begint steeds meer toe te nemen.

Het is waarschijnlijk een combinatie van factoren. Rond deze tijd voel ik mij altijd meer klote vanwege mijn winterbreak met jou. Ik word binnenkort ongesteld so welcome cluster fuck aan hormonen. Vorig jaar was ik een schim van de persoon die ik nu ben. Vorig jaar was ik meer bezig met overleven dan leven. Het helpt ook niet dat mijn ouders de afgelopen weken meer contact hebben met de gebedsmensen die een deel van mezelf hebben afgepakt en hebben ingeruild voor iets waar ik nu geen woorden voor heb. Weetje, ik was op een punt waar ik blij was met mezelf. Ik had de gebroken stukken van mezelf bij elkaar gelijmd en begon beetje bij beetje mijn leven op mijn manier te vormen. Het klote is dat er op mijn kwetsbaarste momenten, de momenten dat ik niet kon aangeven wat ik wilde, er misbruik is gemaakt. Op sommige momenten goedbedoeld en op andere momenten is het gewoon andermans mening door je strot doordouwen.

Ik heb het gevoel alsof ik opnieuw ben gebroken en dat ik niet alle stukken terug kan vinden. De stukken die kwijt zijn, zijn vervangen door rottende stukken. Stukken die zeggen dat ik het niet waard ben, dat dit niet mijn pad is, dat ik duizenden zonden bega en dat ik het eigenlijk net zo goed kan opgeven. Wat mij ook frustreert is dat ik je naam hoor dag in dag uit. Als ik alleen je naam hoor, gebeurt er iets in mijn brein dat kortsluit. Ik stop met luisteren.

Mijn volgende frustratiepunt is de houding die mijn moeder aanneemt tegenover kerst en alle andere niet-islamitische feestdagen. Wanneer iemand alleen een kerstkaart stuurt krijg je al een preek over hoe het niet juist is als moslim om het te vieren want het is een zonde blablabla. Ondertussen wil je met kerst wel ke kleinkinderen uitnodigen om samen te zijn en te gourmetten? Hypocriete gezeik ook. Ik wilde dit niet eens. Ik wilde niet eens kerst doorbrengen in het huis van mijn ouders. Alleen gooiden vakantiegangers roet in het eten.