So guess what? Ik ben niet eerlijk geweest tegen iedereen de afgelopen tijd. De stem die altijd op de achtergrond sombere gedachten influistert is de afgelopen tijd luider geworden. Suïcidale gedachten heb ik bijna tot niet meer, maar vandaag was een close call om mezelf wat aan te doen.
Ik dacht dat gisteren het ergste was toen ik weer een bevestiging kreeg dat mijn moeder mij nooit volledig zal accepteren. Vandaag probeerde ik over mijn dip heen te komen door wat lekkers te maken voor de komende hete dagen. Als het zo heet is, heb vaak geen zin om te koken. Ik wilde van 2 uien uienringen maken. Met moeite begon ik blijer te worden met mijn muziek. Ik was oprecht blij na lange tijd. Totdat mijn tante naar binnen kwam en gefrustreerd vroeg waarom ik zoveel maakte. Of ik naar mijn moeder ging vroeg ze. Ik zei nee, voor mezelf. Toen zei ze het volgende:
Je bent al groot niet zoveel eten
Je moet gezond eten
Mag wel beetje maar niet zoveel
Je bent te groot
It's safe to say dat ik alles binnen no time had opgeruimd en toen naar mijn kamer was gegaan. In een split second toen ze alles zei zag ik mezelf mezelf wat aandoen. Ik keek weg van haar en begon te lachen. Ik ging weg van den haag om beter te worden en omdat het niet veilig was. Heel die grap is dat ik terug bij af ben. Nu zit ik in een situatie waarbij ik nu, any moment, mezelf wat kan aandoen door zo'n lullige gebeurtenis. Om zoiets stoms zou ik weer terug bij af zijn. But then again, zuiver pech right?
Ik wilde uienringen bakken omdat ik de eerste dagen dat ik bij mijn tante was, uienringen lustte. Ik dacht dat moment van geluk te recreëren, maar nu kijk er niet meer hetzelfde naar. Nu denk ik alleen aan mijn te grote, ongewenste lichaam.
Lil update
Mijn tante kwam in mijn kamer. Ze zei dat ik normaal moest doen. Ik woon in haar huis dus ze mag die dingen zeggen. Ze begon zielig te doen door de volgende te zeggen:
Zielig om hoe mijn moeder mij behandeld. Als ze geld had zou ze mij helpen (...) ze is zelf ziek (...) ik vind jou zielig (...) doe normaal (...) als je iets wilt maken voor je moeder, mag, maar doe voorzichtig (...) Je mag alles eten hier wat ik maak, maar je lust mijn eten niet (...)niet net als sapi(rund) doen, anders moet je naar het bos tussen al die andere sapi
Heel de tijd lag ik onder mijn bed zonder iets te zeggen. Heel de tijd dacht ik ga nou maar weg. Wat denk je te bereiken? Gezeik ook.
Also guess who didn't hurt themselves? This person. Currently aan het bellen met een vriendin terwijl ik dit typ, nadat ik ben bijgekomen van mijn huilbui. So yay, not a complete fuckup 🌈
Reactie plaatsen
Reacties