Was je een bloodhound in je vorige leven?
Cos damn, we hebben elkaar een aantal jaren niet gesproken maar je blijft spoken in mijn hoofd. De afgelopen weken heb ik steeds meer puzzelstukjes van jou verzameld. Alleen lijken deze stukken meer beschadigd dan anderen. Het lijkt net alsof ik nu puzzelstukken krijg die niet horen bij dezelfde set. Alsof alles is verwoven met elkaar, maar ook weer niet.
Door deze onwetendheid voel ik mij steeds vaker off. Off in de zin van dat ik een dip heb. Vandaag is het ergst. Ik werd wakker met de gedachte aan jou. Had ik over je gedroomd? Ik kan mij niet meer herinneren waar de droom over ging. Het enige wat ik mij kan herinneren is het gevoel van verlies en verdriet. Misschien komt het omdat ik ongesteld moet worden en ik daardoor emotioneler ben. Behalve dat jij in mijn hoofd spookt, spookt mijn siwoh ook in mijn hoofd. Alleen daar waar ik jou zie als een bloedhond, is mijn siwoh een geruststellende herinnering.
Ik heb mijn closure gehad en ik weet dat zij op een betere plek is. Jij daarentegen... Wanneer ik denk dat ik je achter mij laat, kom jij weer terug op de meest random momenten. Zoals laatst toen ik langs een politiebureau liep of het appartementencomplex aan de overkant van kantoor. Uitgerekend nu komen de herinneringen, terwijl ik zowat elke dag langs dat appartementencomplex loop. Hoezo komen zij nu wel en eerst niet? Wilde ik daar samen met jou wonen? Of wilde ik daar in de buurt werken? Woonde jij daar? Of is het een herinnering aan iemand anders?
Reactie plaatsen
Reacties