Waar wil ik zijn over 10 jaren? Honestly, I don't know. Ik ben al blij dat ik nu, op dit moment, bijna alles kan doen wat ik wil doen. Plannen op lange termijn heb ik niet meer.
Tijdens de kennismaking met mensen uit mn klas vroeg iemand mij dit en ik had niet direct een antwoord klaar. Ik gaf aan dat ik het niet wist. Ik zei dat ik wel een droom had. Ergens in het buitenland een eigen galerij openen lijkt mij tof. Leven van mn kunst en geen gezeik van Nederland. Tegelijkertijd ging ik verder nadenken. Zou dit mij genoeg uitdaging bieden? Zou ik hieruit voldoening halen of zal ik op een gegeven moment mijn kunst als een chore zien ipv mijn passie, mijn uitlaatklep?
De school is weer begonnen en ik merk dat ik nog niet mijn overige kunstprojecten heb opgepakt. Mijn onafgemaakte tekening staart naar mijn and I'm like well shit. Andere dingen heb ik daarentegen wel opgepakt. Ik sport weer, ik doe mijn taken weer met muziek en begin weer echt actief te zoeken naar lekkere recepten om te maken. Soms frustreert het mij dat ik mijn "oude" ik niet meer kan herinneren. En beetje bij beetje begin ik te accepteren dat dat niet erg is. Marissa 2.0 right? De afgelopen maanden ben ik zo boos geweest. En natuurlijk, een mens is niet alleen boos. Er zijn meerdere lagen van frustratie, onmacht, verdriet etc. Ik ben voornamelijk boos geweest op mezelf. Op mezelf omdat het mij frustreert dat ik iemand nodig heb en het niet zelf kan fixen. Boos omdat ik mij niet altijd kan herinneren hoe ik het vroeger deed. Tegelijkertijd merk ik nu ook dat, ondanks dat ik een week mijn oude leven weer leef, ik mij meer op mijn gemak voel dan het afgelopen jaar. Ik heb nu meer rust. Letterlijk en figuurlijk. Rust in de zin van ik slaap hier beter en onderneem ook meer. Ik durf bijna te zeggen dat ik blijer hier ben.
Anywho terug naar mijn 10jaren droom. Ik ben Nederland eerlijk gezegd zat. Deels heeft het te maken met het gezeik dat ik heb met de gemeente. Aan de andere kant denk ik dat ik het beeld in mijn hoofd te veel romantiseer. Het gras is altijd groener aan de overkant right? Ergens denk ik dat een omgeving waar ik letterlijk niemand ken en overnieuw begin zo zijn voordelen heeft. Waar ik echt helemaal overnieuw moet beginnen en dan zie ik wel. Ik merk dat ik dat nu heb in Rotterdam. Ik ken er niemand. Toevallig zit er iemand in mijn klas die bevriend is met een vriendin van mij. We kennen elkaar niet echt, maar de klik is er. Hetzelfde met een andere jongen uit mn klas. Het is fijn om fris te beginnen, a clean slate so the speak. Eerlijk is eerlijk. Ik haat het voorstelrondje waarbij ik moet zeggen hallo mijn naam is, ik ben ... Jaar oud, ik kom uit ... etc. Enige verschil dit jaar is dat ik in het 3e jaar zit ipv de eerste. It feels good ya know. It feels good om te beseffen dat ik er vooruitgang zit. Ik mis sommige oude klasgenoten en docenten, maar tegelijkertijd ben ik benieuwd wat dit jaar mij gaat brengen en wat ik ga ontdekken.
Reactie plaatsen
Reacties