Na lange tijd heb ik weer last van heftige buikkrampen. Ze zijn zo erg dat ik gisteren bijna flauwviel van de pijn en niets kon doen.
Vandaar dat ik heb geprobeerd de pijn weg te slapen. Het is nu 4 uur in de ochtend nu ik dit typ en ik kan niet slapen door de pijn. Ik weet nog dat de verpleging in het ziekenhuis tegen mij zei dat ik niet met pijn hoefde te leven. Ik kan mij nog zo dat moment voor mij halen hoe ze naar mij keek en medicijnen voor m'n neus zette. Als er iets is dat ik niet wil vergeten is het dat moment. Dat moment om toe te geven aan je pijnen en meds in te nemen. Ik heh op dit moment 2 cetamols op en ik voel nog niets. Ik gaap wel als een gek tho. Wie weet komt slaap mij vandaag "vroeg" pakken. Klote inwerktijd ook. Gelukkig voel ik wel de pijn iets minder worden. Van 100 zijn we naar 85 procent gegaan. Ergens mis ik de ziekenhuis wel. Voornamelijk toen ik die zware pijnstillers innam voor mijn hersenontsteking waardoor ik bijna tot niets voelde van de buikkrampen. Nog nooit van m'n leven had ik dat meegemaakt. Ik denk dat ik een beetje verwend ben geworden door de afgelopen tijd. Sinds mijn ziekte vloei ik veel minder dan eerst en heb ik minder buikkrampen. Daar staat tegenover dat ik het heb ingeruild voor heftige hoofdpijnen/hoofd in de fik, spasmes hier en daar, overgevoeligheid door prikkels en een vertraagd brein.
Net gaf ik aan dat ik nu 85% procent zit qua pijnen right? Nevermind. Ik voelde net een paar tranen op mijn gezicht. Ik weet niet of het komt door het herhaaldelijk gapen of de zeurende hoofdpijn dat steeds erger word en mijn buikkrampen die maar niet weg willen gaan. Fuck. Het is klote om "ziek" te zijn en niet in je eigen bed te kunnen slapen. Na 6 maanden ben ik Tilburg nog steeds niet gewend 🥴
Ok so, ik merk dat nadenken/typen nu ook niet meer zo makkelijk gaat so imma save it for later. Wat ik nu ga doen is o nthe hunt voor cetamols met paracof aangezien de pijnen niet weggaan. Ok doei! 🌈
Reactie plaatsen
Reacties