Ik voel mij zo awkward nu ik dit schrijf. Ik heb ook geen flauw idee waar ik moet beginnen. Ik doe dit op aanraden van een vriendin van mij.
Vandaag heb ik mezelf pijn gedaan. Ik besef dat ik dit heb gedaan omdat ik alles langzamerhand een plek probeer te geven. Waarschijnlijk gaat alles te snel en weet ik niet hoe ik ermee moet omgaan, vandaar de schadende copingsmechanismes.
Nu ik al mijn berichten terug aan het lezen ben van de periode voordat ik echt ziek ziek werd merk ik hoe problematisch mijn gedrag was. Waarschijnlijk was ik emotioneel en fysiek uitgeput. Ik hielp zoveel mensen dat ik op een gegeven moment geen tijd meer had voor mezelf. Mijn laatste herinnering van voordat ik ziek werd was dat ik besloten had om een gay week/month te houden omdat ik pride had gemist. Ik zou mijn watchlist afwerken, time spenden met mijn vriendin, random snacks maken en ofc gamen totdat ik erbij neerviel. Uiteindelijk is daar niets van gekomen omdat ik ineens een paar maanden wakker werd in het ziekenhuis met een katheter in mij en the worst headache ever. Pas later kwam ik erachter dat ik na een psychose, coma en diagnose van een zeldzame ziekte een stukje eierstok lichter was. Mijn enige aanwijzing van wanneer ik was opgenomen, was een tube tandpasta waarop stond dat ik 23/7 was opgenomen.
Ik heb eigenlijk geen flauw idee wat ik wil met deze blog/site maar voor nu zal ik zo nu en dan m'n random thoughts opschrijven. Voel je vrij om mee te lezen en nieuwe of oude dingen te (her)ontdekken met mij aangezien ik een deel van m'n geheugen kwijt ben.
Reactie plaatsen
Reacties