Stel je voor: je ligt in bed en je bent je aan het klaarmaken om te gaan slapen. Voordat je gaat slapen bedenk je wat je morgen nog wilt gaan doen.
Recentelijk neem je het leven wat serieuzer, je maakt plannen voor op lange termijn. Je hebt net gehoord dat je glansrijk door mag stromen naar het volgende jaar. Je bedenkt je hoe het zal zijn in Rotterdam waar je je nieuwe profiel zal volgen. Je kijkt nog een laatste keer op je mobiel; je moet niet vergeten je stagebegeleider te spreken omdat je het nog wilt hebben over je nieuwe project dat je mag uitvoeren in februari. Tegelijkertijd neem je je ook voor om eindelijk tijd voor jezelf te nemen. Sinds een week ben je begonnen met het vieren van je gaymonth omdat je pride hebt gemist. Je hebt geen verplichtingen meer en geen mensen die je voorlopig helpt met school want het is eindelijk zomervakantie. Je gaat slapen met de gedachte dat je morgen eindelijk die ene serie gaat kijken.
En ineens word je wakker. Nog een paar dagen en het is 28 augustus. Je hebt die dag onthouden omdat dat de eerste dag is van de school. De mail kan je je nog herinneren omdat dat de laatste mail is die je hebt gelezen toen je ging slapen. Wat is er gebeurd met de tijd? Klopt die klok met data wel? Voor zover jij weet was het nog midden/eind juli toen je ging slapen. Wat is er gebeurd in die tijd? Waarom kan je je het niet herinneren? En waarom herken je je kamer niet? What the fuck doe je hier? Waarom is alles zo fel? Waarom heb je zo'n koppijn en wat is er mis met je voet? Je voelt met je hand iets naar beneden en voelt een buis. Je kijkt naar rechts en ziet een mooi zakje waar C4 opstaat. Waar the fuck komt die katheter nu weer vandaan?
Je kan je een vage droom herinneren. Zoete zoute zee. Je herinnert je je dromen nog vaag. Je wilde radio maken met je bro. Somehow maakte je muziek met je Wolverine nagels die in geen weken zijn geknipt. Flashbacks van hard slaan/tikken op de ziekenhuisbedranden komen terug. Je herinnert je een mishandeling, je herinnert je nachtmerries over misbruik. Je weet nog dat je s'avonds kleuren zag toen je je alarmbel als microfoon voor je nachtshow gebruikte. Tegelijkertijd is dit beeld verstoord want je weet ook nog dat je zat te schreeuwen in die bel. Je dacht dat je dood zag gaan omdat je een zwarte kraai zag voor het raam. je dacht dat een verpleegster die zwarte kraai was. Je raakte de tattoos op haar arm aan, je herinnert je die walvis nog. Ze zei dat ze meerdere had op haar arm, een schildpad, kwal etc. Je wilde ernaar vragen maar praten kon je niet. En je bril? Waar the fuck was je bril? Waarom kon je niet zien?
Blauwe ogen en heldere opgewekte stem. Wanneer zij was geweest was je nachtkastje netjes opgeruimd. Het deed je voor de eerste keer oprecht lachen toen je het zag en herkende. Ze ging soms mee in je psychose. Zo schuilde ze samen met jou voor de belastingdienst. Je was bang maar vertrouwde haar. Je kon haar niet altijd aankijken maar haar roze klompen herkende je overal. Je weet nog dat ze je ging voeren. Je verwarde haar met iemand anders. Iemand die je nu kwijt bent. Zowel in persoon als in je geheugen.
Instructies opvolgen vond je moeilijk. Links... Rechts... Rechtslinks, linksrechts. Je hebt er moeite mee. Je kijkt naar je linkerhand maar je rechterhand beweegt. Je wilt lopen maar wanneer je er teveel over nadenkt doet je lichaam niet meer wat je wilt. De eerste keer dat je zelf wilt douchen probeert de verpleegster met je naar de badkamer te lopen. Het werkt niet. Daar waar jij naar voren moet gaan ga je naar achter. Zij gaat naar links, jij rechts. Ineens gaat alles te snel. Je zegt dat je niet wilt dansen, je bent het zat. Ineens herinner je ook je moeder met haar plantenspuit namelijk. Je bent een beest, geest, dik en dun. Ze zegt dat jij niet Marissa bent. Ze vroeg om samen te bidden en spoot je direct plat omdat ze zei dat dat niet je stem was. Diep vanbinnen wist je dat je altijd al op die manier kon bidden maar je deed nooit de moeite ervoor. Ze spuit je zodanig nat dat je die dag in een nat bed hebt geslapen. Je slaapt expres aan de rechterkant van je bed omdat links nat is. Je zegt niets aan iemand omdat je niemand tot last wilt zijn. De eerste herinnering die je hebt van je moeder in het ziekenhuis is dat je naar de wc moest en samen probeerde uit te vogelen hoe je een pamper moest aandoen. Jullie lachten. Je zat daarna op je bed en ze verzorgde je wonden met speciale olie. Je vond dit niet fijn vanwege haar scherpe nagels. Je voelde haar trillende handen en de olie rook te sterk. Je vond het niet fijn dat je lakens daardoor stonken vanwege de zomer. Je wist namelijk ook dat je beddengoed niet elke dag zou worden verschoond.
Reactie plaatsen
Reacties