Het begon met een onrustig gevoel.

Ineens zaten mijn kleren niet meer lekker. De hoodie die mij altijd comfort gaf had niet meer hetzelfde zal effect. Ineens zaten mijn schoenen niet lekker en was mijn broek te strak. Lag het aan mij of was het ineens heet binnen? Waren de lampen altijd zo fel? Waarom is het ineens zo druk? Waarom loopt iedereen in de weg? Waarom moeten mensen zo schreeuwen? Hoezo staat mijn halloumi helemaal daar? Waarom begint mijn hart ineens harder te kloppen? Lopen is ineens moeilijk. Ligt het aan mij of loop ik niet meer recht? Ik zoek naar sardien in blik. Ik zie niet meer het verschil tussen rood en geel. Welke had ik weer nodig? Welke was weer zonder peper?

Voordat ik het weet voelde ik koude rillingen terwijl ik het heet had. Mijn voorhoofd voelt heet aan, maar mijn handen zijn koud. Dit is niet goed. Van nature ben ik warm, mijn handen zijn nooit koud tenzij ik ziek ben. Begin ik weer ziek te worden? Ik probeer mezelf te kalmeren omdat ik paniek voel aankomen.

1

2

3

Adem rustig in en uit. Focus je op je handen. Waar zijn je oortjes? Krampachtig zoek ik naar mijn oortjes. Na een paar tellen voel ik het leer van mijn hoesje in mijn broekzak. Even voel ik opluchting. Ik doe mijn hoesje open en wat schetst mijn verbazing... Mijn oortjes zitten er niet in.

RaaknietinpaniekRaaknietinpaniekRaaknietinpaniekRaaknietinpaniekRaaknietinpaniekRaaknietinpaniek

Adem in
Adem uit

Adem in
Adem uit

Focus je op je lichaam. Je voelt je hart harder kloppen en je begint je duizelig te voelen. Begin je nu wazig te zien? Nee. Stop. Stop. Wat we nu niet gaan doen is midden in de winkel een paniekaanval krijgen. Blijf zoeken in je zak. Ik weet zeker dat ik mijn geluidsdempende oortjes in mijn zak had gezet toen ik het huis verliet. Waar is dat ronde kleine ding? Je blijft graven in je zak. Ineens lijkt je zak overvol. Hoezo kan ik niets vinden? Sinds wanneer heb ik zoveel shit in mijn zak?

Adem in
Adem uit
Adem in
Adem uit

Ok, we hebben nu onze oortjes in. Alles lijkt nu ineens te kalmeren. De pijn in je borst is minder. Ademen gaat ineens beter. Ineens ben je moe. Je voelt van alles en nog wat tegelijkertijd. Schaamte, verdriet, boosheid, angst maar ergens ook opluchting en blijheid. Wacht nee geen blijheid... Eerder opgewekt en dankbaar dat je je geluidsdempende oortjes hebt kunnen vinden.

Terwijl dit alles zich heeft afgespeeld is je moeder zich van niets bewust. Ze vraagt of je niets anders wilt hebben. In je paniek heb je toch je boodschappenlijstje afgewerkt. Voor zover je weet had niemand iets door. Ondanks dat je je boodschappenlijstje voor je hebt ben je vergeten wat je weer zocht bij de diepvries afdeling. Doelloos blijf je voor je uit staren naar vlees. De afgelopen tijd eet je weer bijna tot niet en heb je geen trek in vlees. Je wilde je moeder verrassen tijdens ontvasten met iets maar je weet niet meer wat.

Adem in
Adem uit
Adem in
Adem uit

Focus je op je lichaam. Je staat met je beide benen op de grond. Je voelt je rugtas op je rug. Het koord aan de rechterkant begint van je schouder af te vallen. Ineens ben je je bewust van de spanning in je linkerhand. Nu pas heb je door dat je je kar zo stevig vasthad dat je kracht begint te verliezen in je hand.

Focus je op je omgeving. Waar is je moeder? Uiteindelijk heb je haar gevonden en rekenen jullie af. Na afloop bel je je vader of hij jullie tegemoet kon rijden. De boodschappen zijn zwaar, maar het kan je niets schelen. Het is koud dus je moeder kan niet goed lopen. Ze heeft ook last van haar schouder dus je wilt haar ontlasten. Tijdens het inpakken heb je expres een tas gevuld met brood en andere lichte dingen. In je achterhoofd is die tas bestemd voor haar.

Eenmaal in de auto begint alles te dagen. Je bent uitgeput en je hebt hoofdpijn. De gebeurtenissen van net leken net op een film. Terwijl je alles herhaalt val je als een blok in slaap, hopend dat als je wakker wordt je genoeg energie hebt om uit de auto te stappen en de trap op te lopen naar huis.